Wykonywanie figur F3A cz.1

Chcę w tym miejscu opisać, jak wykonywać poszczególne figury F3A. W internecie brak takich opisów, literatury na rynku też nie ma, a jeśli już to opisy są bardzo ogólnikowe więc jak się uczyć samemu? Najwięcej wskazówek jest w przepisach F3A, ale też są to suche fakty opisujące, jak ma wyglądać dana figura. Dlatego postanowiłem opisać wykonywanie figur opierając się na własnym skromnym doświadczeniu, jak też na obserwacjach naszych najlepszych zawodników, których loty mam okazję oglądać od czasu do czasu.

Proszę jednocześnie wszystkich czytających ten tekst o przysyłanie na mój adres informacji o wszelkich błędach, jakie znajdą się w tych opisach, za co z góry dziękuję. Zamieszczam do ściągnięcia plik w dziale Do pobrania z rysunkami figur Symbole Aresti. Jest on w formacie bmp, aby każdy łatwo mógł go sobie zmodernizować bez utraty jakości. Będę go sukcesywnie uzupełniał, aby znalazły się w nim także wszystkie figury, jakie są w obowiązujących obecnie programach F3A.

1. Półbeczka
2. Beczka powolna
3. Beczka akcentowana
4. Beczka szybka
5. Pętla
6. Pętla z beczką wpisaną
7. Avalanche
8. Immelman
9. Wywrót
10. Przewrót

1. Półbeczka

Przy wykonywaniu półbeczki postępujemy na początku tak, jak przy pełnej beczce. Kiedy model znajdzie się na plecach, wracamy lotkami do neutrum i utrzymujemy poziomy lot lekko wypchniętym sterem wysokości. Jeśli model ucieka na bok, korygujemy lot sterem kierunku.

2. Beczka powolna

Lecimy poziomo na pełnym gazie. Delikatnie wychylamy lotki (wielkość wychylenia należy utrzymać jednakową w całej figurze). Kiedy model wykonuje pierwsze 45 stopni obrotu, wychylamy lekko ster kierunku przeciwnie do lotek i ciągniemy lekko ster wysokości. Następnie pogłębiamy wychylenie steru kierunku a ster wysokości cofamy do neutrum. Model znajduje się w locie „na żyletkę”. W kolejnej ,,ósemce obrotu powoli cofamy ster kierunku a ster wysokości stopniowo wypychamy do momentu, aż model znajdzie się na plecach. Ster kierunku wychylamy stopniowo w przeciwną stronę powoli cofając ster wysokości. Po osiągnięciu żyletki na drugim boku zaczynamy ciągnąć ster wysokości a cofać ster kierunku. Tuż przed dojściem skrzydeł do poziomu cofamy lotki a ster wysokości w momencie, kiedy kadłub będzie poziomo.

Jest to jedna z najtrudniejszych figur więc należy się do niej szczególnie przyłożyć. Początkowo można ją trenować lecąc pod niewielkim kątem w górę, aby model nie rozpędzał się. Obracamy model lotkami zwracając uwagę na stałe tempo obrotu. Po pełnym obrocie model będzie leciał poziomo lub lekko w dół. Następny krok, to użycie steru wysokości. Przed rozpoczęciem obrotu podpieramy model sterem wysokości, zaczynamy obrót, cofamy ster wysokości i przy przechodzeniu na plecy wypychamy ster wysokości, aby model dalej leciał pod takim samym kątem. Kontynuując obrót cofamy ster wysokości a następnie powoli wychylamy go w przeciwną stronę aby podtrzymać model po przejściu do lotu w normalnej pozycji.

W kolejnych treningach dodajemy ster kierunku. Możemy sobie podzielić figurę na dwie części – przechodzenie na plecy i z pleców do pozycji normalnej. Po nabraniu wprawy łączymy obie części i stopniowo zmniejszamy kąt wznoszenia aż będziemy pewnie wykonywać całą figurę w locie poziomym.

Beczkę pionową możemy wykonać samymi lotkami zwracając uwagę na stałą prędkość obrotu.

3. Beczka akcentowana

Beczkę akcentowaną wykonujemy niemal identycznie jak powolną. Różnica polega na wyraźnym zatrzymaniu obrotu modelu lotkami na ułamek sekundy w momencie przekraczania każdego z wycinków kąta pełnego. Ich ilość określona jest w opisie figury lub cyfrą przy grocie strzałki.

Beczka akcentowana na 2 – co 180 stopni
Beczka akcentowana na 4 – co 90 stopni.
Beczka akcentowana na 8 – co 45 stopni.

4. Beczka szybka

Beczka szybka czyli autorotacyjna lub niesterowana. W figurze tej stery wychylone są o stały kąt przez cały czas jej trwania. Model wykonuje szybki obrót spiralny zakreślając kadłubem stożek wokół osi toru lotu . Wielkości wychyleń sterów zależą od modelu i kierunku lotu (pionowy lub poziomy).

Beczka pozytyw pozioma.
Z pełnego gazu redukujemy obroty do 1/3, zadzieramy nos modelu i z wychylonym tak sterem wysokości natychmiast wychylamy lotki i kierunek w jedną stronę.

Beczka negatyw pozioma.
Ster wysokości wychylamy od siebie a lotki i kierunek w przeciwne strony.

Beczkę pionową w górę wykonujemy na pełnym gazie a w dół na minimalnym. Początkowo, tuż przed wykonaniem beczki pionowej w górę można lekko „szarpnąć” model sterem kierunku w przeciwną stronę do wykonywanej beczki. Model po wyjściu z autorotacji wyjdzie bardziej pionowo.Wielkości wychyleń sterów dobieramy doświadczalnie.

5. Pętla

Lecimy poziomo pod wiatr na pełnym gazie, wychylamy lekko ster wysokości w górę. Tuż przed dojściem modelu do szczytu pętli cofamy ster wysokości do neutrum i zmniejszamy stopniowo obroty do minimum. Ponownie wychylamy stopniowo ster wysokości w górę tak, aby model wykonał okrągłą pętlę. Po dojściu modelu do lotu poziomego wracamy ster wysokości do neutrum i dodajemy gazu. Przy słabszym silniku rozpędzamy model przed wejściem w figurę, na szczycie zmniejszamy obroty z lekkim opóźnieniem aby model zbyt szybko nie pochylił nosa, dodajemy gazu przed zakończeniem pętli, aby ponownie nabrać rozpędu do następnej figury

6. Pętla z beczką wpisaną

Wykonujemy ją pod wiatr jak zwykłą pętlę. Przed szczytem pętli zaczynamy wykonywać beczkę powolną tak, aby na samym szczycie model znalazł się na plecach. Kontynuujemy beczkę zmniejszając jednocześnie obroty i kończymy ją w takiej samej odległości od szczytu w jakiej zaczęliśmy. Dalej postępujemy jak w zwykłej pętli. Należy zwrócić uwagę, aby nie zmienić promienia pętli w czasie wykonywania beczki ani tempa wykonywania samej beczki.

7. Avalanche

Avalanche czyli Lawina. Jest to pętla z beczką szybką na szczycie. Wykonujemy ją pod wiatr jak zwykłą pętlę. Na szczycie pętli zmniejszamy obroty zanim kadłub osiągnie poziom i wykonujemy beczkę szybką tak, aby po wyjściu z niej kadłub znajdował się w pozycji poziomej. Dalej postępujemy jak w zwykłej pętli. Wykonywane są odmiany tej figury z beczką negatyw, z beczką na szczycie i na dole, z 1i1/2 beczki itd.

8. Immelman

Lecąc poziomo pod wiatr wykonujemy półpętlę i po uzyskaniu przez model poziomu na plecach natychmiast wykonujemy półbeczkę tak, aby model nie opuścił nosa.

Bardziej rozwiniętą figurą jest podwójny Immelman. Model po wykonaniu pierwszej części czyli klasycznego Immelmana leci ok. 1 sekundy a następnie wykonuje półpętlę zewnętrzną i pół lub pełną beczkę.

9. Wywrót

Wywrót robimy podobnie do Immelmana, tylko w odwrotnej kolejności. Lecąc poziomo zmniejszamy obroty, robimy półbeczkę i natychmiast półpętlę wewnętrzną redukując obroty do minimalnych.

10. Przewrót

Przewrót – inaczej ranwers zaczynamy z lotu poziomego. Robimy ćwierć pętli o promieniu nieco mniejszym niż promień normalnej pętli. Lecimy dokładnie pionowo w górę i kiedy model zwalnia, zmniejszamy obroty tak, aby model się zatrzymał. Jednocześnie obracamy model sterem kierunku o 180 stopni wokół pionowej osi kadłuba. Następnie lecimy dokładnie pionowo w dół taki sam odcinek jak w górę i kolejną ćwierćpętlą o identycznym promieniu przechodzimy do lotu poziomego w przeciwnym kierunku niż zaczynaliśmy figurę.

Ciężko jest modelem uzyskać obrót wokół osi przechodzącej przez kadłub. Najczęściej przechodzi ona poza końcem skrzydła. Dlatego należy doświadczalnie tak dobrać wychylenie steru kierunku i obroty silnika, aby wypadła ona jak najbliżej kadłuba. Po obrocie model lecąc w dół nie powinien kiwać ogonem, dlatego obrót nie powinien być zbyt gwałtowny. Przewrót może zawierać części lub całe beczki zwykłe lub szybkie.